Mailen via mail@eijkemans.com. Inschrijven of uitschrijven, en zeer onregelmatig bloggen, via deze link. Mooi nieuws voor de plaatjes-liefhebbers: de foto's zijn klikbaar!

17 januari 2008
Zo, ik ben weer in Guatemala. Na de afgelopen maanden met veel plezier bij Univé Zorgverzekeringen gewerkt te hebben werd het weer eens tijd om de focus te verleggen naar andere dingen die ik ook leuk vind om te doen. Mijn tweede schoolweek aan de Barbara Brennan School of Healing, een vierjarige opleiding die ik Miami volg, was half december afgelopen en de derde schoolweek begint pas begin februari. Guatemala ligt toevallig 'om de hoek' en dus kon ik voor mijzelf een schema maken waarin ik eerst daarheen zou reizen, om vervolgens eind januari naar Washington te gaan om daar mijn MBTI Trainers-certificaat te halen. De bedoeling van dat laatste is om mijn zeer naar tevredenheid lopende interim-management business in de toekomst uit te kunnen breiden met het trainen van individuen en groepen om zichzelf en anderen beter te leren kennen, om zodoende gezamenlijk naar een hoger niveau te komen.

Maar eerst dus Guatemala. Om daar in San Marcos La Laguna aan Lago Atitlan (op het kaartje bij Panajachel) mijzelf te verwennen met een dagelijkse yoga-sessie van bijna drie uur (3 euro), privé-lessen Spaans (4 euro per uur), grote bakken met yoghurt, granola en fruit dat men zo van de boom plukt (3 euro) en zonnebaden aan en zwemmen in het 'mooiste meer ter wereld' (gratis). Terwijl de latino-tuinman het tuinpad aanharkt (4 euro per dag).

San Marcos is het epicentrum van 'alternatief' Centraal Amerika, met meer healers dan klanten, en daarmee een vrijhaven voor 'andersdenkenden'. Om eens een keer iets anders de horen dan het standaard gepapegaai, inclusief dat van mijzelf. Het is hier bon ton om 's morgens je energieveld te laten repareren, om vervolgens tijdens de lunch je vorige levens te bespreken om daarna 's avonds een channeling-sessie bij te wonen. Twee jaar geleden was ik hier ook al, na een kort bezoek eerder dat jaar. Om eerst de drie maanden durende Sun-course in meditatie-centrum Las Piramides te volgen, en om er daarna nog twee maanden rond te hangen om bij te komen. Waarbij ik vele interessante mensen heb mogen ontmoeten.

Vlinder (San Marcos La Laguna, Guatemala)

En ook nu weer kom ik allerlei interessante figuren tegen. In het hutje tegenover mij bijvoorbeeld, zit Alban "Snoopy" Pfisterer, één van de tijdelijke muzikanten die je in dit dorp kunt aantreffen. Die naam zal je wellicht weinig zeggen, maar misschien de band Love uit de zestiger jaren iets meer. Alhoewel minder bekend dan The Doors (die in het voorprogramma van Love hebben gespeeld) en The Byrds, zeker geen zolderkamer-bandje. Als 19-jarige ging Alban bij de band drummen en in korte tijd verkreeg zij de sterren-status. Natuurlijk is ook hij erbij genaaid door de platenmaatschappij en heeft hij aan de reusachtige platen-verkoop geen cent overgehouden. Zijn geld heeft hij verdiend met onroerend goed, en tegenwoordig reist hij als eenmans-orkest (zes instrumenten tegelijkertijd!) rond om de wereld van zijn ontroerend goede muziek te laten genieten. En de geïnteresseerde van zijn verhalen over de wilde Sixties en Seventies.

En zo is er ook Merlijn, een zestiger die met zijn lange witte baard en hoofdhaar van ditto lengte zo een Harry Potter film in zou kunnen. Hij maakt hier in Hotel Aaculaax van gekleurd glaswerk allerlei prachtige glas-in-lood ramen voor in de huizen van de expats. Een bijzonder aardige man. Tijdens ons gesprek begon Merlijn echter plots heel hard met zijn vuist op zijn hoofd te slaan, onder het roepen van "Eruit jij! Eruit jij!". De uitleg liet niet lang op zich wachten: Merlijn liet me weten dat een boze geest zojuist in zijn hoofd had willen kruipen. Tja, ook dat kan je hier zomaar overkomen.

De Duits-Colombiaanse restauranteigenaar Alexis met de Kerstochtend-band (San Marcos La Laguna, Guatemala)

Het zijn echter niet de 'zonderlingen' die San Marcos maken tot wat het is. Dat doen wel de mensen die hier zijn neergestreken omdat ze doorhebben dat er nog wel wat meer is dan alleen maar heel hard in een tredmolentje rondlopen. En een bonte verzameling andersdenkenden betekent per definitie ook een grote schare hippies. Die hippies kunnen nog veel leren. Grenzen stellen en zich wassen, bijvoorbeeld. Eén ding hebben ze wel goed begrepen: gewoon lekker in je blote kont aan het meer liggen. En dat laatste voorbeeld volg ik graag. Lekker tussen de hippies op de rotsen, met af en toe een voorbijvarende boot met starende Guatemalteco's en -teca's. Maar wel ultiem relaxen bij het kabbelende water, terwijl de werkstress langzaam van je aan het afglijden is.

San Marcos is volgens mij het enige dorp waarvan de helft van de inwoners in de zomer bij Burning Man te vinden is. Waar feesten nog gewoon op basis van de maanstand gegeven worden (volle maan = feest). Waar iedereen elkaar bij de voornaam kent. En waar de 'Chocolade Ceremonie' een lokale topper is: met chocolade voordat de psycho-actieve stoffen, zo geroemd door de Maya's, er door Verkade uitgefilterd zijn. En mocht je je het afvragen: neen, bij Barbara Brennan zijn dit soort zaken ten strengste verboden. En de leraren daar kunnen tot maanden na dato aan je zien of je je daaraan hebt gehouden. Niet nodig ook, want je leert er in vier jaar tijd om op een natuurlijke manier jezelf in andere bewustzijns-staten te brengen.

Maya-vrouw met mand (Antigua, Guatemala)

Ja, er is weinig veranderd in San Marcos. Er zijn enkele restaurants bijgekomen, zoals een Japans restaurant en het fantastische Aperitivo met alleen maar lekkere Italiaanse liflafjes. Maar toppers zoals Moonfish en Paco Real zijn gebleven. En ook de kerken, zowel de Evangelico's als de Catholica's, braken nog steeds 's avonds met mega-speakers hun psalmen over de bevolking uit. Ook stikt het er nog steeds van de blaffende bendes straathonden die elkaar het leven zuur maken. Diefstal is schering en inslag, evenals het lynchen van zware criminelen, bij het ontbreken van (niet-corrupte) politie. Wat wel anders is, is de burgemeester. De vorige was een corrupte fluim die naar ik heb vernomen vrijwel geen moer uitvoerde. Toen hij herkozen dreigde te worden (ja, zo democratisch is men hier dan weer wel) toog een grote menigte naar het gemeentehuis om de daar verzamelde stembiljetten te verbranden. Ja, zo gaan dat soort dingen hier.

Ook nieuw is de president. Hij is zojuist ingezworen. De verkiezingen waren een nek-aan-nek race tussen deze linkse mijnheer Colom, en de generaals die in de jaren zeventig en tachtig in Guatemala flink hebben huisgehouden onder de inheemse bevolking. Duizenden mensen zijn in die tijd (mede met hulp van de CIA) na marteling verdwenen. De vissers hebben lugubere verhalen over laag overvliegende vliegtuigen waaruit mensen geboeid het 300 meter diepe meer ingegooid werden. Gelukkig voor het land is Colom gekozen en is er geen grotere breuk gekomen tussen de have's en de have not's. Het bijzondere aan Colom is dat hij vroeger een opleiding tot shamaan heeft gevolgd. Bij de inauguratie waren dan ook honderden shamanen uit het hele land aanwezig voor de spirituele support. Sommigen van jullie klinkt dat wellicht vreemd in de oren, maar in Guatemala is shamanisme een serieuze aangelegenheid. De tata's en nana's (vrouwelijke shamanen) staan in hoog aanzien en worden altijd betrokken bij belangrijke aangelegenheden.

Zonsopgang over Lago Atitlan (San Marcos La Laguna, Guatemala)

Enfin, van de plekken die ik op deze aardbol heb bezocht is dit toch wel de meeste relaxte tot nu toe. De wekelijkse massage (Zweeds, shiatsu, Indiase hoofdmassage: het beste wat je op het westelijk halfrond kunt krijgen) van 25 euro per anderhalf uur draagt daar natuurlijk ook wel aan bij. Het is daarom geen wonder dat ik mij hier inmiddels al vier weken slechts binnen in een straal van twee kilometer rondom mijn luxe hutje (met eigen toilet!) beweeg. Vanuit Guatemala City sta je met de luxe shuttle-bus (zonder varkens of kippen, dus) binnen een uurtje of vijf aan het meer. En het is bijzonder kindvriendelijk: zo'n Maya-oppasmama kost zo'n 15 euro per dag. Ook de temperatuur is aangenaam. Omdat het meer op 1600m hoogte ligt is het niet zo zweterig warm als in het Laagland, maar is de zon wel lekker aan te stralen. Dus mocht je eens een keer iets anders willen dan Zuid-Frankrijk of het Como-meer, en je kunt je hippie-weerzin een beetje opzij zetten: ga eens een keer naar San Marcos La Laguna! Aan de plaatjes kun je wellicht een beetje afleiden waarom ik hier graag heenga.

Inmiddels heb ik overigens twee aardbevingen meegemaakt, is er in de buurt een vulkaan lava gaan spuwen, heb ik vier dagen zonder electriciteit gezeten en zijn enkele daken van huizen afgewaaid na een flinke storm. Wie zegt dat er hier helemaal niets te doen is?

Groet!
Paul

Volgende keer: Brazilië! (inclusief Paraguay, Uruguay en Buenos Aires)

Vorige keer: "Op bezoek bij de Dalai Lama"

Vogel bij bananenboom (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Engelentrompet (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Kolibri (San Marcos La Laguna, Guatemala)

Vissers op het meer (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Vergane aanlegsteiger (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Zonsopgang over Lago Atitlan (San Marcos La Laguna, Guatemala)

Kind met hond (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Vlinderfamilie (San Marcos La Laguna, Guatemala)	Verkleedpartij op Kerstochtend (San Marcos La Laguna, Guatemala)